De eerste Serrestal op een melkveebedrijf kwam in 2003 bij Jan en Kristian de Wagt in Steenwijkerwold te staan. Toentertijd werd verwacht dat de kunststofdakbedekking na acht jaar moest worden vervangen. Afgelopen juli, na al veertien jaar, was het pas nodig.

In 2002 was het de familie De Wagt wel duidelijk dat de toenmalige ligboxstal moest worden vervangen. Ze raakten onder ander in gesprek met Erik Lindeboom van ID Agro. Serrestallen stonden toen nog niet op rundveebedrijven. Jan oriënteerde zich verder en keek onder andere bij een varkenshouder die al werkte met dit type stal. Hij was meteen verkocht en vertelde Lindeboom dat hij wel los kon op zijn bedrijf. ‘De enorme hoeveelheid licht in de stal sprak mij meteen aan. Samen met het prijsverschil gaf dat de doorslag.’ Inmiddels lopen er honderd koeien en zestig stuks jongvee in de stal van 56 meter lang en 28 meter breed.

Betere resultaten

Jan en Kristian zijn blij dat ze met een nieuw membraan op de bogen weer een tijd vooruit kunnen. In een stal die sowieso goed voldoet. Met de nieuwe dakbedekking is het nog steeds erg licht en luchtig in de Serrestal. ‘De vruchtbaarheid en de productieresultaten zijn goed en beter dan in de oude stal. Dat is een groot verschil. Maar met cijfers is dat moeilijk te staven. Immers, ook bij een nieuwe traditionele ligboxstal waren de resultaten waarschijnlijk vooruitgegaan ten opzichte van de oude bedompte stal’, zegt Kristian. ‘We horen dat veel collega’s met een Serrestal ook minder klauwproblemen hebben. Vooral mortellaro neemt bij hen af. Helaas kampt onze veestapel nog steeds met die infectie. Echter, dat wijten we niet aan het stalconcept maar aan de dichte vloeren waar wij mee werken. De koeien blijven hier zomers ook binnen en helemaal goed droog en schoon krijgen we die vloeren niet.’

Inschattingsfout

Het verschil in licht was dan ook groot met de vrij dichte en matig ventilerende stal waar Jan en Kristian tot aan 2003 in werkten. ‘Dat is ook de reden van de eerste en grootste fout die ik maakte bij de bouw’, vertelt Jan. ‘Erik Lindeboom en zijn mensen raadden mij aan om de stal een meter hoger te maken dan we nu gedaan hebben. Ik was een lage en donkere stal gewend en vond het zo wel goed. Dat is een inschattingsfout. Nu passen de machines er vaak maar met moeite in. Maar voor de rest bevalt de stal erg goed.’

Onlangs werden de membranen van de andere drie bogen dan toch na veertien jaar vernieuwd. Het schaduwdoek werd duidelijk minder en begon gaten te vertonen. Dat wordt veroorzaakt door de uv-straling, licht Lindeboom toe.
Om de folie, die onder het schaduwdoek bevestigd lag, hoefde vervanging nog niet. ‘Voel maar eens hoe taai dit nog is’, zegt Jan de Wagt die het oude folie vastpakt er aan trekt.

Eenvoudig te leggen

In 2003 werd het folie en schaduwdoek nog losstaand gelegd. Inmiddels is dit één doek op maat die beide lagen in zich draagt en zo in een keer op het dak komt te liggen. Ook dat leggen gaat nu, veertien jaar later, veel makkelijker. ‘Alles moest de eerste keer met de hand meter voor meter uitgerold worden’, weet Jan zich nog goed te herinneren. ‘Nu trokken de mannen alles met de shovel over de lengte in mum van tijd over het dak en lag het direct goed. Dat scheelt enorm veel tijd en inzet. Daarbij moet je niet te veel wind hebben, maar daarvan hebben wij hier in onze regio gelukkig meestal weinig last.’

Het nieuwe doekmembraan is duidelijk zwaarder dan het oude. Waar het oude tussen de 60 en 80 gram per m2 woog, zit het nieuwe op 550-650 gram per m2. Voor de dakconstructie maakt het gewichtsverschil niets uit. Die kan dat makkelijk dragen. Het nieuwe doekmembraan voldoet aan alle huidige brandveiligheidseisen. Ook is het zwaarder en daarmee sterker om aan hogere eisen van sneeuwbelasting te kunnen voldoen. ‘Bijvoorbeeld in Duitsland is dat een issue’, weet Lindeboom. ‘Daar worden de spanten vaak ook nauwer geplaatst dan in Nederland.’

Scepsis voorbij

Het gevaar voor sneeuwdruk op het dak en vooral ook harde wind maakte onder andere verzekeraars in 2003 nog terughoudend, weet Jan zich goed te herinneren. ‘Toentertijd kon ik alleen bij Interpolis terecht. Inmiddels is de stal bij Univé verzekerd en willen ook andere verzekeraars hem  in de dekking opnemen.’ Maar niet alleen verzekeraars, ook collega-boeren waren terughoudend. Net na de in gebruik name van de stal in 2003 werd een open dag georganiseerd. Met ruim 2000 mensen was het ontzettend druk, herinnert Jan zich nog goed. ‘Ik hoor verschillende collega’s uit de buurt nog zeggen: ‘als het goed waait staat jouw stal straks bij ons op het erf. Maar we hebben nooit geen windschade gehad. Wat dat betreft heeft de stal zich bewezen als een goede investering.’